Verwondering 52: Eetbaar blauw
Hertsmunt en watermunt in de Crezéepolder. Het nodigde uit om van beiden te proeven. De smaaknuance is voor mij onbeschrijflijk. Probeer het in de thee of bij gerechten uit het Midden-Oosten.
Detail van de watermunt met honingbij.
De vraag rees welke blauwpaarse heerlijkheden er nog meer te zien zouden zijn en of ze allemaal eetbaar zouden zijn.
Grote ereprijs. Deze plant werd in de Romeinse tijd al gezien als basisgeneesmiddel.
Desondanks worden geneeskrachtige werkingen van dit kruid tegenwoordig ook wel in twijfel getrokken.
Bitterzoet, pas op, in de mond zoet maar deze nachtschadesoort is zeer giftig.
Het glidkruid blijkt vanaf de tweede eeuw een Chinees geneeskruid te zijn. Daar wordt het ingezet bij hart- en vaatziekten en chronische leverontsteking. Het vergroot de eetlust, versterkt het de leverfunctie en verkleint zwellingen.
Misschien heet het daarom in Utrecht blauwe Godsgenade.
Moerasvergeetmijnietje, prachtig op salades of bij een kaasplankje.
Douwbraam. Gezellig om met kinderen onderweg te plukken en een handje vol van te smullen. Het is ook lekker als jam op de boterham of als saus op een ijsje.