Iedereen kan er zich wel iets bij voorstellen. Stel je bent onderweg tijdens een dagwandeling in de bergen en je water raakt op. Je hebt al een heel eind geklommen, bent moe en toe aan een pauze. Wat is het dan heerlijk om uit een fris beekje of nog mooier een heldere bron te kunnen drinken. Het verfrist je, vitaliseert je, je kan weer verder.

Anselm Grün de benedictijnse pater uit de abdij in Münsterschwarzach maakt elk jaar bergwandeltochten met zijn broers en zussen. Wandelen is voor hem een symbool voor het leven geworden. In zijn boek “Langs bergen en dalen van het leven” beschrijft hij levendige taferelen over deze wandelingen. Momenten tijdens de wandeling past hij toe op fasen in het dagelijks leven en daarna verbind hij het met woorden uit de bijbel.

Een heel mooie passage in het hoofdstuk over pauze gaat over het vinden van een bron. Als het water in zijn eigen fles onderweg op is, gaat hij op zoek naar een bron. Het is een fantastische ervaring om die te vinden en uit de bron te drinken. Het symboliseert hoe we in contact komen met onze innerlijke bron schrijft hij. Die bron heeft iets heiligs, iets ongerepts. Johannes de evangelist schrijft in (Joh. 4:14) over een bron met water dat eeuwig leven geeft. “Het water dat ik hen geeft, zal in hen een bron worden waar water uit opborrelt dat eeuwig leven geeft”. Deze bron geeft levendigheid en creativiteit, de angst vloeit weg, deze bron is onuitputtelijk omdat hij goddelijk is zo schrijft Grün.

Wat verfrist jou, wat blaast jou nieuw leven in, welke bron zorgt ervoor dat jij het vol kan houden in deze hectische tijd?

Anselm Grün

Langs bergen en dalen van het leven

Copyright 2017 Berne Media

ISBN: 978 90 8972 161 7