Verwondering 28: Zon
Toen ik de zon op deze majestueuze manier zag ondergaan boven de Crezéepolder, werd het thema “zonsondergang” geboren. Elke avond een foto, weer of geen weer.
Elke avond een foto maken, bleek geen haalbare kaart. En de volgende mogelijkheid was het “geen weer”. De hele dag donkere wolken en regen. Zo gaat het soms in het leven. Wie schetst mijn verbazing toen ik die avond nog een kleine glimp van de roze oranje zon opving. Zie jij hem ook?
De dag erna was ik heel blij dat ik de zon weer zag. En dat niet alleen. Ik zag een halo er omheen. Midden op de dag, geen zonsondergang maar zon, ik maak je deelgenoot van dit fenomeen.
Deze kring om de zon ontstaat als de hoge bewolking veel ijskristalletjes bevat. De ijskristallen fungeren als zeshoekige prisma’s die het licht afbuigen en breken. Als je goed kijkt kan je zien dat de halo subtiel regenboogkleurig is met rood aan de binnenkant.
Het deed me denken aan psalm 104:
HEER, mijn God hoe groot bent u.
Met glans en glorie bent u bekleed,
in een mantel van licht gehuld.
Diezelfde avond was er wel wat bewolking, en leek het erop dat ik de zon in de zee zou zien zakken, hoewel…
Aan de horizon verscheen een front. De zon verdween erachter.
De wolken tekenen de zon, net als toen ik klein was.
Een rechte streep was de horizon, een halve cirkel de zon. Als stralen waaierden de strepen naar alle kanten.
Warm licht met de zon in de zee van de Crezeépolder.