Verwondering 27: Vrede vermenigvuldigen
In 2018 bezochten wij de Palestijnse stad Nablus, dichtbij het vroegere Sichem op de West Bank. Aan de ene kant van de stad verrijst de berg Gerizim (zegen) aan de andere kant de berg Ebal (vloek).
Even buiten de stad in de crypte van de Grieks orthodoxe kerk, is de Jakobsbron. Bij deze bron zou Jezus het gesprek met de Samaritaanse vrouw hebben gehad, die hem te drinken gaf. Zelf dronken we ook van het frisse water uit de bron.
De Griekse priester heeft om de kerk heen een schitterende tuin aangelegd. Tussen de bomen en planten hangt een bordje “Men is dichter bij Gods hart in een tuin dan op elke andere plek op aarde”.
Bij de hoofdingang zag ik aan beide kanten een groene graslelie staan met een tapijt van uitlopers er om heen.
De gestreepte variant kende ik uit mijn jeugd toen onze woonkamer helemaal groen overladen met planten was.
Ik wist dat een stek een paar dagen zonder water kon en dan gemakkelijk weer zou gaan groeien. Ik besloot er twee in mijn broekzak te stoppen.
Thuis werden het deze prachtige fris groene planten.
De beschietingen over en weer van de afgelopen weken brachten me in gedachten terug naar de Jakobsbron. Een diep verlangen naar vrede vervulde mij.
Ik besloot mijn eigen stekken te laten aarden om vrede te vermenigvuldigen, gereed om uit te delen.