Hilde Backus inspireerde mij pas met een blog in haar nieuwsbrief over “De psychologie van het (samen) wandelen: over gevoel, cognitie en gedrag. Een kernwoord in haar verhaal is synchroniciteit, het gelijktijdig afstemmen van beweging en gedrag. Ik vind het heel gaaf om met deze positieve effecten te mogen werken in mijn dagelijkse praktijk als wandelcoach en zie die effecten ook terug.

Ik citeer:

“Gevoelsmatig. Synchroniciteit bevordert gevoelens van verbondenheid en empathie. Beide zijn goed voor vaardigheden om conflicten op te lossen, zoals onderhandelen en vergeven. Wanneer je in hetzelfde ritme beweegt vind je elkaar aardiger. En wanneer je het goed met elkaar kan vinden is ook de synchroniciteit het grootst. Wandelen beïnvloedt de relatie positief.

Verstandelijk. Synchroon bewegen maakt dat je je eigen belang minder vooropstelt en meer oog hebt voor de belangen van de ander. Wat dus ook weer bijdraagt nieuwe, helpende ideeën en aan een soepele oplossing van het conflict of aan de motivatie om iets voor de ander te betekenen.

Gedragsmatig. Synchroniciteit bevordert samenwerking. Er is een verband met prosociaal gedrag: dat wat je uit jezelf doet om anderen van dienst te zijn: helpen, delen, doneren, samenwerken en vrijwilligerswerk. Mensen die gevraagd waren om als groep synchroon te wandelen, waren meer bereid persoonlijke offers te brengen voor het welzijn van de groep. En hadden ook nog allerlei positieve emoties.

Al deze effecten dragen bij aan een coöperatieve houding die belangrijk is bij conflictoplossing, het krijgen van nieuwe, frisse ideeën en samenwerking.”

Lees hier het hele blog.