Ervaringen van artsen/medisch specialisten met de Emmaüswandeling

Toen we stil stonden en mijn collega me de tijd gaf om op te noemen wat ik allemaal gedaan had voor de patiënt die overleed, was ik verrast. Het was meer dan ik dacht. Ik kwam tot de conclusie dat ik echt gedaan heb wat ik kon. Dat gaf mij weer moed om verder te gaan.
Gaaf dat met deze vragen zo’n diepgang bereikt kan worden. Dat ga ik vaker doen.
De aandacht van mijn collega die doorvroeg naar details, de tijd voor een moment van reflectie waren heilzaam voor mij.
Het was goed dat er doorgevraagd werd naar wat ik hoopte dat er zou gebeuren bij mijn patiënt. Daardoor kreeg mijn verlangen woorden.
Het deed mij goed dat ik de gelegenheid kreeg om te benoemen wat ik wel gedaan had in de casus die ik deelde. Zo kon ik mij na de narigheid weer richten op het positieve en kreeg ik weer moed om verder te gaan.
Tijdens de reflectie op het slecht nieuws gesprek met mijn patiënt raakte ik onder de indruk van het vertrouwen dat zij in mij stelde en haar overgave dwars door alles heen. Dankbaar kon ik weer verder.